Om kwart voor acht sloeg ik de voordeur achter me dicht en liep gezwind naar de zee, super om zo maar naar de zee te kunnen lopen. Heerlijk die frisse zeelucht, het geluid van de meeuwen en de rollende golven.
De zon kwam al op toen ik op het strand kwam, elke keer weer adembenemend. Ik liep helemaal door tot de veerhaven, waar de veerboten al weer klaar lagen om te vertrekken naar Lanzarote.
Er vertrokken ook nog wat vissersbootjes en bootjes met surfers die bij Los Lobos hun heil zoeken.
Er liep een dikke rode kat op het havenhoofd, op zoek naar iets vissigs. Wat een leven al in de vroege ochtend.
Toeristen zie je amper, die liggen nog op een oor, wat een verademing.
Ik heb weer ruim een uur gewandeld, dit ga ik beslist elke dag doen, lekker vers uit het bed naar buiten. Ook deze ochtend heb ik mijn doelen weer gehaald.
De beloning is dan mijn havermoutpap met fruit op het zonnige balkon, wat een luxe.
Manlief ging later ook aan de wandel in zijn eigen tempo en met andere doelen, oa een surfkledingwinkel, de bakker en de VVV.
Ik ging me eens serieus bezighouden met mijn verslag online te krijgen.
Het internet is rampzalig, ik knal er steeds uit en foto's uploaden is tergend traag. Niet leuk en zeer tijdrovend.
Uiteindelijk is het gelukt, grote blij.
De rest van de ochtend hebben we op ons balkon doorgebracht, lezend, super!
Na de lunch trokken we onze wandelschoenen aan en liepen naar een krater, we wilden het begin van een wandelroute gaan verkennen. We willen een dezer dagen naar Lagares gaan lopen door een enorm lavaveld, langs een vijftal kraters.
We vonden het bewuste pad, missie geslaagd. We maakten van de gelegenheid gebruik om nog een leuke wandeling te maken door de lavavelden naar een andere krater. Dit keer zagen we vele eekhoorntjes. Helaas heb ik ze niet op de plaat gekregen, die beesten zie je pas als ze bijna alweer een schuilplekje zijn ingeschoten. Volgende keer een kraakzakje meenemen dan denken ze dat er wat te snaaien valt. Die beesten moet je geen eten geven, dan vermenigvuldigen ze zich nog sneller. Ze zijn een ware plaag hier, maar het is wel leuk om ze te zien.
We zagen ook een soort van ark van Noach in the midle of nowhere, vreemd hoe die schuit daar terecht is gekomen.
Het was heerlijk om weer in de lavavelden te banjeren, het begin is gemaakt. Het grotere werk zit er aan te komen. We zien wel wanneer.
Nog even een wijntje bij de zwembad bar, dat is traditie aan het worden, het zgn wijntje van de dag.
En daar dreef een triest lijk, volkomen aan haar lot overgelaten, niemand die zich er om bekommerde. Het lijk liet ons glimlachen, en wij liepen geamuseerd verder.
De rode bonen, bleken gewoon bruin te zijn en smaakten goed met de vele biologische groentjes. Wat koken betreft, heb ik het iets makkelijker nu, Maurice verzorgt de mise-en-place, super.
Foto's op yvonneciao.nl